ŠTA JE TEKAR (TECAR) TERAPIJA?

  • TEKAR terapija je najnovija metoda u polju fizikalne medicine i rehabilitacije, koja se bazira na radiofrenkvenciji, a koristi se u lečenju povreda i mišićno-koštanih patologija.
  • TEKAR terapija tj. dijatermija sa kapacitivnim i rezistivnim načinom rada koristi se preko aplikatora koji dovode energiju direktno tamo gde je potrebno terapijsko delovanje. Energija u tkivu se proizvodi izmenom električnih naboja što za posledicu ima stvaranje toplote. Time se omogućava ćelijska biostimulacija, povećava mikrocirkulacija u području oštećenih tetiva, ligamenata i mišića(cirkulacija na nivou ćelija) i ćelijski metabolizam što za rezultat ima brži oporavak i smanjenje bola.
  • Tokom i neposredno nakon primene ove vrste terapije mogu se upotrebljavati i druge tehnike, kao što su aktivni i pasivni pokreti ili tehnike mobilizacije tkiva, te istezanje mišića što donosi još bolje rezultate i još brži oporavak (tretirano tkivo je zagrejano i opuštenije, što dopušta veći obim pokreta uz manje bola u daljem radu).
  • U današnje vreme TEKAR terapija je neizbežna metoda rehabilitacije sportskih i rekreativnih povreda jer skraćuje vreme oporavka za čak 70% u odnosu na konvencionalnu terapiju. Takodje, ima značajan učinak u rehabilitaciji velikog broja akutnih i hroničnih povreda mišićno-koštanog sastava.

 EFIKASNOST TEKARA

  • Za razliku od drugih metoda (IC lampe, lasera, ultrazvuka i elektroterapije), čije delovanje je ograničeno na površinske slojeve tela jer energija dolazi spolja, TEKAR terapija sa kapacitivnim i rezistivnim načinom rada može stvoriti dubok terapijski efekat, koji doseže duboko unutar tretiranog područja.
  • Kapacitivni način se preporučuje kod tretiranja tkiva sa manjim otporom (mišići, koža, vezivno tkivo, cirkulatorni i limfni sistem) i ovom vrstom radiofrekventne terapije se tretiraju površinski slojevi odredjene regije.
  • Rezistivni način se preporučuje kod tretiranja tkiva sa većim otporom na prolazak električne energije (koštano tkivo, hrskavično, tetivno i ligamentarno tkivo) i ovim načinom se tretiraju duboke strukture u odredjenoj regiji.
  • Takodje, moguće je izvesti kombinovanu kapacitivno / rezistivnu terapiju ako hoćemo da stvorimo dublji terapijski efekat kroz celu tretiranu regiju.
  • Efekti tekar terapije posebno se ističu u situacijama kada postoje parcijalne rupture mišića, što je jedna od najčešćih povreda sportista, kako profesionalnih tako i rekreativaca. Generalno, pozitivni efekti su vidljivi već nakon prve terapije. Smanjuje se bol (kod 85% pacijenata), povećava pokretljivost u zglobu, regeneriše tkivo i ubrzava proces lečenja.

KADA SE PRIMENJUJE TEKAR TERAPIJA?

  • Uopšteno, ovu vrstu terapije primenjujemo u situacijama kada postoji povišen tonus mišića, bilo da je u pitanju preopterećenje (npr. nakon nekih sportskih intenzivnih aktivnosti) ili kada su u pitanju različiti problemi na nivou lumbalne ili vratne kičme koji takođe dovode do napetosti. Takođe je koristimo u situacijama različitih bolnih stanja, posebno onih hroničnih, onda kada postoje degenerativne promene u zglobovima, posebno onim koji su dublje smešteni (npr. zglob kuka), kao i prilikom rehabilitacije najrazličitijih povreda.
  • Jedan tretman TEKAR terapijom traje od 15 do 30 min,  može se koristiti samostalno, ali se češće kombinuje sa drugim modalitetima fizikalne terapije.  Posebno je koristan kao priprema za kineziterapiju.

    TEKAR aparat brenda ENRAF NONIUS, Fizio Centar Mihajlović

  • Terapeutski efekti TEKAR terapije:
    – stimulacija toplotnih receptora kroz zagrevanje tkiva,
    – lokalno povećanje perfuzije i cirkulacije zbog širenja krvnih sudova,
    – lokalno poboljšanje protoka zglobne tečnosti,
    – poboljšanje elastičnosti konektivnog tkiva,
    – smanjenje napetosti i bola,
    – smanjenje upalnih procesa,
    – ubrzanje regenerativnih procesa,
    – povećanje resorpcije.
  • Najčešća stanja kod kojih koristimo TEKAR su:
    – kod akutnih i hroničnih bolova lumbalne i cervikalne kičme
    – kod stanja mišićnog hipertonusa,
    – pri regeneraciji mišića nakon rupture ili istegnuća,
    – postraumatska stanja (npr. trzajna povreda vrata),
    – kao uvodnu terapiju pre dekompresije kičme,
    – kao uvodnu terapiju pre kineziterapije,
    – pri smanjivanju otoka nakon povrede (npr. distorzija skočnog zgloba),
    – kod sindroma karpalnog tunela,
    – teniski lakat,
    – plantarni fascitis,
    – smrznuto (bolno) rame,
    – upala ahilove tetive,
    – kod bolnih (trigger) tačaka u mišićima,
    – kod lečenja gotovo svih sportskih povreda.
  • Kontraindikacije za primenu ove vrste terapije su:
    – akutna stanja kod povreda kod prvih 24 do 48 sati (kada je potrebna krioterapija),
    – pejsmejkeri,
    – slušni aparati,
    – epilepsija
    – angina pektoris,
    – maligni/benigni tumori,
    – trudnoća,
    – akutna reumatska upalna stanja,
    – otvorene rane,
    – tromboza,
    – tromboflebitis.